شکل تغییر یافته ای از واکسن پولیو مستقیماً به داخل تومورهای مهاجم مغزی تزریق شد. متعاقب این کار تعدادی از بیماران حتی ۵ سال بیش از حد انتظار زنده ماندند. تیم اجرایی این تحقیق ۶۱ بیمار را که همگی گلیومای grade 4 داشتند طی بیش از ۵ سال مورد مطالعه قرار داد. همه این بیماران پروگنوز نا امیدکننده ای داشتند و طبق گفته مسئولین مطالعه هنوز درمان موثری برایشان وجود ندارد.
درمان استاندارد برای تومورهای مغزی، اگر در دسترس باشند، شامل جراحی، شیمی درمانی و پرتوتابی است. با این حال طبق گفته Bigner، اگر تومور مهاجم باشد، معمولاً همه بیماران صرف نظر از درمان دریافتی شان در عرض دو سال می میرند. طبق گفته انجمن ملی تومور مغزی، حدود یک سوم تومورهای مغزی گلیوما هستند که یک سوم شان بدخیم بوده و میانگین بقای همهی تومورهای بدخیم فقط ۳۴.۷ درصد است. از طرفی شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه تعدادی از ویروس ها می توانند در داخل تومورها لانه کرده و آن ها را بکشند. همچنین ویروس ها می توانند تومور ها را به نوعی به سیستم ایمنی معرفی کنند. به همین سبب تیم تحقیقی حاضر در تلاش برای تولید شکل تضعیف یافته ای از واکسن ویروس پولیو است. این ویروس به نورون ها تمایل خاصی نشان داده و از همین طریق سبب فلج می شود. واکسن مورد نظر قسمتی از ویروس سرماخوردگی را که به تومورهای گلیوما می چسبد نیز در ساختار خود دارد. به گزارش این تیم تحقیقاتی، پس از ۳ سال از تزریق واکسن، ۲۱ درصد از بیماران همچنان زنده بودند.
طبق گفته Bigner عارضه این درمان گاه به صورت التهاب و ورم مغزی خود را نشان می دهد. طبق گفته تیم، داروی Avastin در دوز های پایین برای کنترل ورم مغزی به کار می رود. با این حال طبق گفته Annick Desjardins مشخص نیست که چرا فقط یک پنجم بیماران به دارو جواب داده اند. هر چند که طبق مطالعات، در صورتی که فردی به درمان پاسخ گوید دیگر به مدت طولانی از مزایای دارو برخوردار است. از میان بیمارانی که واکسن را دریافت نکرده بودند همگی، به جز یک نفر، بعد از یازده ماه مردند و فقط ۱۴ درصد دو سال و ۴ درصد سه سال پس از تشخیص زنده ماندند. با این حال از میان افراد دریافت کننده واکسن، ۸ نفر هیچ شواهدی از ادامه رشد تومور و دو نفر هیچ اثری از وجود تومور نداشتند.