جاکوپ سگیل، مهندس زیست پزشکی دانشگاه کلورادو، طی تلاشی طولانی مدت در پی آن است که به اندام های مصنوعی که برای سربازانی که یک اندام خود را در جنگ از دست دادهاند طراحی شدهاند، توانایی درک حس را بدهند. او میخواهد که این افراد که اندام خود را از دست داده اند دنیای پیرامون خود را از طریق حسگرهای الکتریکی اندام های مصنوعی خود درک کنند. جاکوپ که محقق بخش امور کهنه سربازان نیز هست، میگوید از این هدف هنوز فاصله داریم ولی به زودی دست یافتنی خواهد بود، زودتر از آنچه که فکر میکنید.
محقق این پروژه و همکارانش با استفاده از روش ” واسط نورونی” به برخی از افراد نقص عضوی حس لامسه را در انگشت قطع شده ایجاد کردند. یا در فردی باعث ایجاد حس نشان دادن نشان موفقیت توسط دست قطع شده اش را ایجاد کردند.
واسط نورونی ای که جاکوپ آن را طراحی کرده است الکترود سرآستین عصبی نام دارد که اعصاب را احاطه کرده و با محرک های الکتریکی این اعصاب را تحریک میکند. با تنظیم درست این پیام های عصبی آنها به سمت مغز میروند و مغز را فریب میدهند به طوری که گویا این پیام ها از عضو قطع شده می آید و باعث ایجاد حس میشود.
به گفته جاکوپ اگر چه امروزه فناوری های پیشرفته ای برای اندام مصنوعی به وجود آمده اند، اما افراد کمی تمایل به استفاده از آنها دارند چرا که این اندام ها فاقد حس هستند.
در آزمایشی که محقق به همراه همکار خود انجام داد، از فردی ۴۰ ساله که یکی از دستان خود را پایین تر از قسمت آرنج از دست داده بود خواسته شد احساس مربوط به دستی مصنوعی که به آن وصل شده بود را توصیف کند. این دست مصنوعی که از دید فرد مخفی بود با دستگاهی ثانویه به اعصاب دست مرد متصل شده بود.
دست مصنوعی یک سکه را لمس میکرد و قسمت هایی از دست با سکه تماس ایجاد میکرد.
نتایج آزمایش نشان داد با وجود اینکه فرد دارای نقص عضو دست مصنوعی ای که در حال لمس سکه بود را نمی دید، ولی به اندازه ۹۵ درصد به درستی نقاط لمس شده و لمس نشده توسط دست مصنوعی ای که به اعصاب دست خودش متصل بود را درست تشخیص دهد. پس با این روش محققان توانستند حس لامسه را بازیابی کنند.
محقق پروژه قصد دارد در ادامه تحقیقات همچنین به مطالعات روانشناختی افرادی بپردازد که دارای نقص عضو هستند و از اندام های مصنوعی این چنینی استفاده میکنند.
برای کسب اطلاعات بیشتر، اینجا را کلیک کنید.