نور درمانی و سکته مغزی
نوردرمانی (Light therapy) امیدی برای درمان بیماران سکته ی مغزی (stroke)
آیا نوردرمانی می‌تواند آسیب‌های ناشی از سکته را کاهش دهد یا خیر؟
یک دانشمند علوم اعصاب دانشگاه ویکتوریا و تیم او کشف کرده‌اند که تحریک مدارهای مغز با نور می‌تواند سکته‌ی مغزی را بهبود بخشد. یک چالش عمده در تحقیق سکته‌ی مغزی این است که بدانیم چگونه سکته‌ی مغزی مدارهای مغزی‌ای را که برای احساس و حرکت بسیار مهم هستند، مختل می‌کند. هنگامی که این مدارها با سکته ی مغزی آسیب می‌بینند، مردم مشکلات عدیده‌ای را در کارهای روزمره‌ی خود تجربه می‌کنند؛ مانند مشکل در بلند کردن قاشق و چنگال، مسواک زدن دندان‌ها، بستن دکمه‌های پیراهن یا رانندگی.
تیم دکتر کریگ براون در آزمایشگاه تحقیقاتی نوروبیولوژی، در مطالعات قبل از بالینی خود، سرنخ‌های جدیدی را در مورد اینکه پس از سکته‌ی مغزی چه اتفاقی می‌افتد، ارائه می‌دهد. آنها استراتژیِ درمانی جدیدی را برای تسریع در بازیابی عملکرد توسعه داده‌اند. او می‌گوید: « آنچه ما متوجه شدیم این است که سکته می‌تواند مدارهای خاصی را در یک منطقه‌ی مغز به نام تالاموس (thalamus)، کمتر فعال یا تحریک‌پذیر کند. این مدارها برای پردازش اطلاعات حسی مهم هستند؛ به عنوان مثال، به ما اجازه می‌دهند یک شی را در دستان خود نگه داریم. با این حال زمانی که یک سکته رخ می‌دهد، این مدارها مختل می‌شوند و اطلاعات حسی را به طور صحیح پردازش نمی‌کنند.»
برای اینکه این مدارها پس از سکته درست کار کنند، تیم دکتر براون از استراتژی اپتوژنیک (optogenetic) استفاده کرد. اپتوژنیک تکنیکی است که در آن از ترکیبی از نور آبی و پروتئین حساس به نور موجود در جلبک‌های سبز (green algae) برای کنترل سلول‌های مغزی استفاده می‌کنند. این تکنیک با قرار دادن پروتئین‌های حساس به نور به درون سلول‌های مغز آغاز می‌شود. سپس سلول‌ها با پالس‌های نور آبی فعال می‌شوند. دکتر براون در این باره می‌گوید: « هنگامی که سلول‌های مغز این پروتئین را بیان می‌کنند، می‌توانیم نور را به روی آنها بتابانیم و آنها را دوباره تحریک نماییم. همانطور که معلوم شد، تحریک این مدارها با نور برای چند هفته پس از سکته‌ی مغزی در حیوانات آزمایشی، آنها را قادر به استفاده‌ی بهتر از چنگال خود نمود. اگر چه این فقط یک گام اولیه در ایجاد یک رویکرد جدید برای درمان سکته‌ی مغزی است، ما واقعا در مورد این احتمال که روزی بتوانیم از آن در کلینیک استفاده کنیم، امیدوار هستیم. این واقعیت که هم اکنون آزمایش‌های بالینی در استفاده از optogenetics برای درمان نابینایی و سایر بیماری‌های عصبی انجام می‌شود، نشان می‌دهد که این رویکرد نیز امکان‌پذیر خواهد بود.»
نتایج این مطالعه در 23 ژوئن 2017 در Nature Communications منتشر شده است.
به منظور کسب اطلاعات بیشر، اینجا را کلیک کنید.
