مغز عاشق!
چه تغییراتی در مغزمان اتفاق می‌افتد که به ما اجازه می‌دهد یک دل نه صد دل عاشق کسی شویم؟
تاریخ انتشار: فوریه 05, 2019
روانشناسی از دانشگاه شیکاگو در یک دهه گذشته عشق را از دریچه علوم اعصاب مورد مطالعه قرار داده است. ایشان توضیح می‌دهد که فرایند عاشق شدن شامل چندین تغییر پیچیده است، به خصوص در سیستم پاداش مغز. به طور خاص، در یک بررسی در سال 2012، روانشناسان دانشگاه یوتا متوجه شدند که فعالیت‌های دو ناحیه در مغز یعنی منطقه شکمی (VTA) و هسته دم‌دار (caudate nucleus) با احساسات عاشقانه در ارتباط است. این مناطق نقش مهمی در مسیر پاداش‌ها ایفا می‌کنند و باعث تولید «دوپامین» می‌شوند که در ایجاد «احساس خوب» نقش دارد.
فعالیت‌های دو ناحیه در مغز یعنی منطقه شکمی (VTA) و هسته دم‌دار (caudate nucleus) با احساسات عاشقانه در ارتباط است.
به عبارت دیگر، در مراحل ابتدایی عشق، فرد عاشق در تب و تاب دیدار یار است، چرا که او باعث می‌شود فرد عاشق احساس خوبی داشته باشد. این احساسات در طول زمان همچنان ادامه دارد. همچنین تحقیقات عصب‌شناسی نشان می‌دهند که هنگامی که شما عاشق هستید و تا زمانی که رابطه رضایت‌بخشی با معشوق خود دارید، با فکر کردن در مورد او شما نه تنها احساس خوبی می‌کنید بلکه این احساس خوب می‌تواند علیه درد، استرس و سایر احساسات منفی باشد.
اگر چه ممکن است عشق کوتاه‌مدت با عشق طولانی‌مدت فرق داشته باشد، ولی مغز ما ممکن است لزوما این تفاوت را متوجه نشود. در مطالعه‌ای، شرکت‌کنندگانی که به طور متوسط 21 سال ازدواج کرده بودند و هنوز هم احساس عشق پرشوری نسبت به یکدیگر داشتند، فعالیت‌های مشابه‌ای را در مناطقِ مغزی غنی از دوپامین مانند VTA نشان می‌دادند، درست مانند افراد عاشقی که تازه با هم آشنا شده بودند.
این الگوهای عصبیِ عاشقانه در بین جنس‌های مختلف، فرهنگ‌ها و گرایش‌های جنسی مختلف یکسان است. اما، در انواع مختلف عشق مانند عشق رمانتیک و عشق افلاطونی که در آن فقط احساس دوستی بدون رابطه جنسی وجود دارد، ممکن است یکسان نباشد. مطالعات نشان می‌دهند فرآیندهای عصبیِ مسئول جذب(attraction) و میل جنسی(sexual desire) می‌توانند همراه با هم و گاهی اوقات منطبق بر یکدیگر باشند، اما کاملا مجزا از مسیرهای مسئول عشق رمانتیک هستند.
با این حال، هیچ مطالعه‌ای تا به امروز وجود نداشته که فرایند های مغزی را در مغز یک فرد یا افراد در مراحل مختلف احساسی و عشق زندگی آنها دنبال کرده باشد تا تعیین کند که آیا تغییرات عصبی خاصی در طول زمان در این افراد رخ می‌دهد یا خیر. کارشناسان در حال حاضر در تلاش برای پر کردن این شکاف در درک ما هستند. تحقیقات آینده به احتمال زیاد بر روی فرآیندهای مغز در احساسات مختلف عاشقانه: عشق به خانواده، دوستان، و عاشق چیزی یا مکانی بودن در افراد مختلف تمرکز خواد داشت.
منبع: Scientificamerican
