به گزارش یک مطالعهی جدید منتشر شده در ماه مه 2018 مجلهی آکادمی آمریکایی روانپزشکی کودکان و نوجوانان (JAACAP)، کودکانی که تا سن 16 سالگی در معاشرتهای اجتماعی مشکل دارند، نسبت به افرادی که با چنین مشکلی مواجه نیستند، بیشتر در معرض خطر رفتارهای خود-آسیبی و اقدام به خودکشی قرار میگیرند.
این مطالعه به منظور درک اینکه آیا ویژگیهای اختلالات طیف اوتیسم در دوران کودکی تا سن 16 سالگی با افکار و اقدام به خودکشی، و خود-آسیبی آنان مرتبط است، طراحی شده است.
کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم اغلب در ارتباطات اجتماعی مشکلاتی دارند و تحقیقات اخیر نشان میدهد که اقدام به خودکشی در این جمعیت کمتر شناخته شده است. با این حال، تا کنون، مطالعات جامعه-مدار رفتار و اندیشههای خودکشی و خود-آسیبی در کودکان مبتلا به نشانگان اوتیسم با محدودیتهایی مواجه بوده است. عواملی که میتوانند خطر اقدام به خودکشی را در این افراد توضیح دهند، مانند افسردگی، هنوز به دقت مورد بررسی قرار نگرفتهاند.
محققان دادههای به دست آمده از “مطالعهی طولی والدین و کودکان” Avon (ALSPAC) را بر روی 5031 نوجوان، مورد بررسی قرار دادند. تا دریابند که آیا ارتباطی بین ویژگیهای اوتیسم (ارتباطات اجتماعی، زبان عملگرا، معاشرتی بودن، رفتار تکراری) و خطر ابتلا به خود-آسیبی و افکار و اقدام به خودکشی در سن 16 سالگی وجود دارد یا نه. افسردگی در اوایل نوجوانی در 12 سالگی به عنوان مکانیسم توضیحی احتمالی در نظر گرفته شد.
دکتر ایریا کولپین، دانشیار ارشد پژوهشی در دانشکدهی پزشکی بریستول (PHS) میگوید: “مطالعهی ما نشان میدهد که کودکان مبتلا به مشکل ارتباطات اجتماعی در اواخر نوجوانی بیشتر در معرض خطر افکار یا اقدام به خودکشی و رفتار خود-آسیبی قرار میگیرند. نشانگان افسردگی در اوایل نوجوانی تا حدودی این ارتباط را توضیح میدهد.
کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب در ارتباطات اجتماعی دچار مشکل هستند و تحقیقات اخیر نشان میدهد که اقدام به خودکشی در این جمعیت کمتر شناخته شده است.
محققان دریافتند که کودکانی که تا سن 16 سالگی در معاشرتهای اجتماعی مشکل دارند، نسبت به افرادی که با چنین مشکلی مواجه نیستند، بیشتر در معرض خطر افکار و رفتارهای خود-آسیبی و اقدام به خودکشی قرار میگیرند. در این مطالعه، شواهدی که بتواند به طور قطعی ارتباط بین نشانگان اختلالات طیف اوتیسم و رفتارهای خودکشی را تأیید کند، وجود نداشت، اما از سوی دیگر، نمونه به اندازهی کافی بزرگ نبود که وجود چنین ارتباطی را رد کند.
این تیم دریافت که تقریباً یک سوم رابطهی بین مشکلات روابط اجتماعی و افکار و رفتارهای خود-آسیبی با افسردگی در اوایل نوجوانی نمود پیدا میکنند.
دکتر کالپین نتیجه میگیرد: “مطالعات آینده باید بر شناسایی سایر مکانیزمهای قابل تغییر برای ایجاد مداخلات پیشگیرانه در افراد مبتلا به اوتیسم تمرکز کنند.”
برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.