تاریخ انتشار: اکتبر 12, 2018
خلاصه: بر اساس یک مطالعهی جدید، به نظر میرسد که قرصهای دارونمای شکر(قند، Sugar) برای تقریبا نیمی از بیمارانی که از درد مزمن رنج میبرند به همان اندازهی داروهای واقعی تسکیندهنده هستند. به گزارش محققان کسانی که درد مزمن دارند و قرصهای شکر دریافت کردهاند، 30٪ کاهش در نشانگان را نشان دادهاند.
در آینده ممکن است پزشکان قرصهای شکر را برای بیماران مبتلا به درد مزمن بر اساس آناتومی و روانشناسی مغز آنان تجویز نمایند. با توجه به تحقیقات جدید، این قرصها، مانند هر داروی قوی دیگری که در بازار موجود است، درد آنان را تسکین خواهد داد.
دانشمندان Northwestern Medicine نشان دادهاند که میتوانند به طور قابل اعتمادی پیشبینی کنند که کدام بیمارانِ دارای درد مزمن، بر اساس آناتومی مغز و ویژگیهای روان شناختیشان به قرصهای دارونمای شکر واکنش نشان میدهند.
نویسندهی ارشد این مطالعه، A. Vania Apkarian، استاد فیزیولوژی دانشکدهی پزشکی فینبرگ دانشگاه نورث وسترن در این باره میگوید: «مغز آنان از قبل برای پاسخ به این دارونما تنظیم شده است. آنان از لحاظ روانشناسی و زیستشناسی وضعیت مناسبی دارند که آنان را در یک حالت شناختی قرار میدهد که به محض این که به آنان بگویی: این ممکن است درد شما را تسکین دهد، دردشان بهتر میشود».
او میگوید: «نیازی به فریب بیمار نیست. شما میتوانید به آنها بگویید: «من به شما دارویی میدهم که اثر فیزیولوژیکی ندارد، اما مغز شما به آن پاسخ میدهد». لازم نیست آن را پنهان کنید. در اینجا یک توجیه زیستشناسی در پشت پاسخ به دارونما وجود دارد».
این مطالعه 12 سپتامبر 2018 در «Nature Communications» منتشر شد.
این یافتهها دارای سه مزیت بالقوه هستند:
الف) تجویز داروهای غیرفعال به جای داروهای فعال:
Apkarian میگوید: «بسیار بهتر است که یک داروی غیرفعال را به جای یک داروی فعال جایگزین کنید و همان نتیجه را بگیرید. بسیاری از درمانهای دارویی دارای عوارض بلندمدت نامطلوب یا خواص اعتیادآوری هستند. دارونما گزینهی مناسبی برای جایگزینی هر نوع داروی موجود در بازار خواهد بود».
ب) برطرف کردن چالشهای اثر دارونما در آزمایشات دارو:
Apkarian میافزاید: «آزمایشات دارویی نیاز به استخدام افراد کمتری خواهد داشت و شناسایی اثرات فیزیولوژیکی آنها بسیار سادهتر خواهد بود. با این کار بخش بزرگی از مزاحمتهای درون مطالعه را حدف کردهایم».
ج) کاهش هزینههای مراقبتهای بهداشتی:
او میگوید: «تجویز قرصهای شکر برای بیماران مبتلا به دردهای مزمن باعث صرفهجوییِ چشمگیری در هزینههای هنگفت سیستم مراقبتهای بهداشتی میشود».
اما این مطالعه چگونه انجام شد:
حدود 60 نفر از بیمارانِ مبتلا به کمردرد مزمن به دو بازوی این مطالعه تقسیم شدند. در یک بازو، افراد نمیدانستند که دارو یا پلاسبو مصرف میکنند. محققان افرادی را که داروهای واقعی دریافت کرده بودند، مطالعه نکردند. بازوی دیگر مطالعه شامل افرادی بود که به کلینیک مراجعه کرده بودند، ولی هیچ پلاسبو یا دارویی دریافت نکرده بودند. آنها گروه کنترل بودند.
دانشمندان Northwestern Medicine نشان دادهاند که میتوانند به طور قابل اعتمادی پیشبینی کنند که کدام بیمارانِ دارای درد مزمن، بر اساس آناتومی مغز و ویژگیهای روان شناختیشان به قرصهای دارونمای شکر واکنش نشان میدهند.
افرادی که درد آنها به عنوان نتیجهای از مصرف قرص شکر کاهش یافته بود دارای آناتومی مغز و صفات روانی مشابهی بودند. مغز عاطفی سمت راست آنان بزرگتر از سمت چپ آنان بود و نسبت به افرادی که به دارونما پاسخ نداده بودند، منطقهی حسی قشر (cortical sensory area) بزرگتری داشتند. همچنین واکنش درد مزمن به دارونما از نظر احساسی آگاهانه بود، آنها به شرایط دردناک حساس بودند و از لحاظ ذهنی از وضعیت محیط خود آگاه بودند.
Apkarian میگوید: «پزشکانی که به درمان بیماران مبتلا به درد مزمن میپردازند باید به طور جدی در نظر داشته باشند که گاهی بعضی از دارونماها میتوانند به خوبیِ یک داروی واقعی عمل کنند. آنان باید از آن استفاده کنند و نتیجه را ببینند. این دریچهی کاملا جدیدی را بروی آنان میگشاید».
منبع: دانشگاه نورث وسترن
به منظور کسب اطلاعات بیشر، اینجا را کلیک کنید.