کشف ساز و کار عود مصرف هروئین!
هروئین نوعی مادهی مخدر از دستهی اپیوییدهاست که در بدن نیمهی عمر کوتاهی دارد و مصرفکننده ناچار است که دائما برای کسب سرخوشی و فرار از علائم محرومیتو خماری به مصرف آن دست بزند. هنگامی که یک معتاد هروئینی تصمیم به ترک میگیرد معمولا از روش “جایگزین درمانی” برای او استفاده میشود. یعنی هروئین از او گرفتهشده و داروهای اپیوییدی طولانیاثر مثل متادون برای وی تجویز میشود.
اما در برخی موارد این روش درمان با شکست مواجه میشود و مصرف کننده مجددا به مصرف هروئین روی میآورد.
محققین اعتیاد و دانشمندان علوم اعصاب با این موضوع گریبانگیر هستند که ساز و کار عصبی و مولکولی این عود را کشف کنند. چه عود مصرف هروئین و چه سایر مواد قابل سو مصرف.
دانشمندان علوم اعصاب کلید حل ماجرا را در “انعطاف پذیری عصبی” میدانند. در انعطاف پذیری عصبی نورونها به لحاظ شیمیایی و ساختمانی به گونهای تغییر میکنند که ارتباطات جدیدی را با دیگر نورونها تشکیل دهند و احیانا ارتباطات قبلی را تغییر دهند.
مسیر عصبی مناسبی که در اعتیاد برای مطالعهی انعطافپذیری پیشنهاد میشود همان مسیر پاداش است! مسیر پاداش که با ترشح دوپامین چندین ساختمان درون مغز را شامل میشود که یکی از کلیدیترین آنها “هستهی آکومبنس” میباشد.
تحقیقات جدید نشان دادهاست که مصرف مزمن هروئین پروتئینی به نام “دربرین” را در نورون تخریب میکند که این پروتئین در تشکیل و ساخت “خارهای دندریتی” که برای برقراری سیناپسهای جدید لازم است ایفای نقش میکند.
در واقع مصرف مزمن هروئین به گونهای انعطاف پذیری عصبی را در نورون.های این هسته تغییر میدهد که مصرف کننده به بازگشت به مصرف وسوسه میشود. شاید جالب باشد که بدانید پروتئین دربرین در دیگر اختلالات مغزی مثل آلزایمر و سندرم داون نیز تخریب میشود.
مطالعات علوم اعصاب در کشف هرچه بیشتر ساز و کارهای مولکولی اعتیاد یک راه دور و دراز است.
جهت کسب اطلاعات بیشتر، اینجا را کلیک کنید.