خلاصه: خطر ابتلا به بیماری آلزایمر و علائم مرتبط با دمانس عقل در افراد مبتلا به TBI و PTSD که حامل ژن APOE E4 هستند بیشتر است.
در مطالعه ای بر روی سربازان جنگ به رهبری دکتر مارک لوگ، در مرکز ملی PTSD در سیستم مراقبت های بهداشتی بوستون، محققان به این نتیجه رسیدند که PTSD، TBI و نوع ε4 ژن APOE ارتباط قوی با بیماری آلزایمر و دمانس را نشان می دهند.
جامعه پزشکی تا به حال در مورد تأثیر همزمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)، آسیب مغزی تروماتیک (TBI) و عوامل خطر ژنتیکی در یک گروه بزرگ تحقیق نکرده بودند. آنها ابتدا درصد بیشتری از ADRD را در جانبازان مبتلا به PTSD و در افراد مبتلا به TBI نسبت به افراد بدون، و همچنین نرخ بالاتر ADRD در جانبازانی که نوع ε4 را به ارث برده بودند، یافتند. لاگ و تیمش سپس با استفاده از یک مدل ریاضی به دنبال تعامل بین نوع ε4، PTSD و TBI بودند.
این مطالعه افزایش خطر ناشی از PTSD و TBI را در کهنهسربازان اروپایی که نوع ε4 را به ارث بردهاند، نشان داد. در کهنهسربازان اجداد آفریقایی، تأثیر PTSD به عنوان تابعی از ε4 متفاوت نبود، اما اثر TBI و تعامل با ε4 حتی قویتر بود. مطالعات دیگر نشان داده اند که ε4 ممکن است اثرات ضربه به سر و/یا استرس مربوط به جنگ را تشدید کند.
لوگ و همکارانش نوشتند: «این فعل و انفعالات افزایشی نشان میدهد که شیوع ADRD مرتبط با PTSD و TBI با تعداد آللهای APOE ε4 ارثی افزایش یافته است. سابقه PTSD و TBI بخش مهمی از تفسیر نتایج آزمایش ژنتیکی ADRD و انجام ارزیابی دقیق خطر ADRD خواهد بود.
محققان این مطالعه را با دسترسی به داده های برنامه میلیون جانباز VA (MVP)، یکی از بزرگترین پایگاه داده های سلامت و اطلاعات ژنتیکی در جهان انجام دادند. هدف MVP یادگیری این است که چگونه ژن ها، سبک زندگی و قرار گرفتن در معرض نظامی بر سلامت و بیماری تأثیر می گذارد، با بیش از 900000 سرباز کهنه سرباز در اوج آن به 1 میلیون و بالاتر ثبت نام کرده اند.
با بیش از 40 درصد از جمعیت جانبازان بالای 75 سال، تعداد اعضای خدمات سابق در معرض خطر آلزایمر و سایر اشکال دمانس در حال افزایش است. در حالی که مطالعات کوهورت نشان داده است که PTSD و TBI خطر ابتلا به دمانس عقل را در جانبازان افزایش میدهند، لوگ و همکارانش با مطالعه این عوامل خطر همراه با نوع APOE ε4، بیشتر بررسی کردند. اکثر مردم آن نوع را به ارث نمی برند، اما کسانی که آن را از یک والدین (یک نسخه) یا هر دو والدین خود (دو نسخه) به ارث می برند.
«تحقیقات نشان داد که اگر یک نسخه از ε4 را به ارث ببرید، در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر هستید، و اگر دو نسخه از آن را به ارث ببرید، در معرض خطر بسیار بیشتری قرار دارید.». به گفته لوگ که همچنین یک کهنه سرباز ارتش و دانشیار دانشگاه بوستون است، تعداد گونه های ε4 که یک فرد به ارث می برد در بدو تولد ثابت است، اما تاثیر آنها با افزایش سن متفاوت است.
“خطر ابتلا به بیماری آلزایمر با افزایش سن برای همه ژنوتیپ های APOE افزایش می یابد.” اما در مقایسه با افرادی که دو نسخه الل را دارند، به نظر می رسد که تفاوت در خطر برای کسانی که نسخه ای از ε4 دارند، بین سنین 65 تا 70 سالگی به اوج خود می رسد و پس از آن کاهش می یابد. باز هم، این بدان معنا نیست که شانس شما برای آلزایمر پس از آن کاهش مییابد، فقط تفاوت بین خطر برای افراد با و بدون ε4 کاهش مییابد.
این مطالعه نشان داد که خطر مرتبط با PTSD و آسیب سر برای ناقلین ε4 بیشتر بود. مدل آنها محققان را بر آن داشت تا انتظار داشته باشند که برای کهنه سربازان 80 ساله از تبار اروپایی که نوع ε4 را به ارث نبرده اند، درصد ADRD برای افراد مبتلا به PTSD در مقایسه با افراد بدون آن 6 درصد بیشتر باشد. اما برای کهنهسربازان ۸۰ سالهای از تبار اروپایی که دو نسخه از ε4 را به ارث بردهاند، درصد ADRD برای افراد مبتلا به PTSD 11 درصد بیشتر از افراد بدون آن است.
ارتباط واضح بین PTSD، TBI و در خطر دمانس عقل، غافلگیر کننده است!!
لوگ می گوید: «من بیش از یک دهه است که در زمینه ژنتیک بیماری آلزایمر کار کردهام و به دیدن تأثیر واضح APOE ε4 بر خطر آلزایمر عادت کردهام. با این حال، در این گروه، اثرات PTSD و آسیب سر به همان اندازه واضح و شبیه به اثر ارث بردن ε4 از یکی از والدین بود.