رفتارهای تغذیهای غیر معمول ممکن است شاخص جدیدی برای تشخیص اوتیسم باشند
عادات غذاییِ غیرطبیعی در کودکان ممکن است یک نشانگر زیستی برای اوتیسم باشد. (70٪) از کودکان طیف اوتیسم رفتارهای غیرمعمول در غذا خوردن دارند، که (15) برابر بیشتر از کودکان عادی (neurotypical) بود. رفتارهای تغذیهای غیرمعمول (Atypical) شامل ترجیحات غذایی محدود، حساسیت شدید به دما یا بافت غذا و خوردن غذا بدون بلعیدن آن است.
براساس یک مطالعهی جدید رفتارهای تغذیهای غیرمعمول ممکن است نشانهای باشد که کودک باید برای اوتیسم ارزیابی شود. تحقیق انجام شده توسط سوزان مایز، استاد روانپزشکی، نشان داد که رفتارهای ناهنجار خوردن در 70٪ کودکان مبتلا به اوتیسم وجود دارد که 15 برابر بیشتر از کودکان عادی (neurotypical) است. رفتارهای تغذیهای غیرمعمول (Atypical) شامل ترجیحات غذایی محدود، حساسیت شدید به دما یا بافت غذا و خوردن غذا بدون بلعیدن آن است. به گفتهی مایز، این رفتارها در بسیاری از افراد یک سالهی دارای اوتیسم وجود دارد و میتواند به پزشکان و والدین نشان دهد که کودک ممکن است مبتلا به اوتیسم باشد. مایز می گوید: « در صورتی که ارائه دهندهی مراقبتهای اولیه دربارهی این رفتارها از والدین بشنود، باید فرزند را برای غربالگری اوتیسم به مراکز مربوطه ارجاع دهد.» به گفتهی او هرچه اوتیسم زودتر تشخیص داده شود، پیگیری مداخلات لازم نیز توسط یک تحلیلگر رفتار زودتر آغاز میشود. مطالعات قبلی نشان دادهاند که تجزیه و تحلیل رفتار کاربردی اگر در طول سالهای پیشدبستانی اجرا شود، بسیار موثرتر خواهد بود. تحلیلگران رفتار از تعدادی مداخلات، از جمله پاداشها، استفاده میکنند تا تغییرات مثبتی در رفتار کودکان ایجاد نموده و مهارتهای مورد نیاز را به آنان آموزش دهند.
کیت ویلیامز، مدیر برنامهی تغذیه در بیمارستان کودکان ایالت پن، از این رویکرد درمانی برای کمک به افراد مختلف با رفتارهای غیرمعمول غذا خوردن استفاده میکند. به گفتهی او شناسایی و اصلاح این رفتارها میتواند اطمینان حاصل کند که کودکان رژیم غذایی مناسبی را دنبال میکنند. ویلیامز می گوید: « من یک بار کودکی را درمان کردم که به جز بیکن و چای خنک هیچی نمیخورد. رژیمهای غیر معمول مانند این کودکان را سرپا نگه نمیدارد و برخی از مداخلات را ضروری مینماید.» ویلیامز همچنین اشاره کرد که تفاوتهای واضحی بین رفتارهای خوردن نگرانکننده و عادتهای معمول خوردن خردسالان وجود دارد. او توضیح داد که اکثر کودکان در طول دوران رشد خود بدون نیازهای ویژه به آرامی و رفتهرفته غذاهای جدیدی را به رژیمهای غذایی خود اضافه میکنند، اما کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (autism spectrum disorders) اغلب بدون انجام مداخله از این قاعده پیروی نمیکنند. ویلیامز میگوید: « ما کودکانی را میبینیم که همچنان غذاهای دوران نوزادی خود را میخورند و یا نمیخواهند بافتهای مختلف آن را آزمایش کنند. حتی ما کودکانی را دیدهایم که از تغذیهی بطری فراتر نمیروند.» به گفتهی مایز بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم رژیم غذایی محدودی مصرف میکنند که عمدتا از محصولات غلات مشتق شدهاند؛ مثل ماکارونی (pasta) و نان و ناگت مرغ. او میافزاید چون کودکان دارای اوتیسم حساسیتهای شدید حسی (sensory hypersensitivities) دارند و تغییر را دوست ندارند، ممکن است نخواهند غذاهای تازه را امتحان کنند و به بافتهای خاص در غذاها حساس خواهند بود. آنها اغلب ترجیح میدهند فقط غذاهای دارای برند، رنگ یا شکل خاصی را بخورند. این تحقیق همچنین نشان داد که اکثر کودکان دارای اوتیسم که رفتارهای خوردن غیرمعمول (atypical eating behaviors) دارند، از دو یا چند نوع از آن رنج میبردند؛ – تقریبا یک چهارم آنان دارای سه مورد یا بیشتر از رفتارهای خوردن غیرمعمول بودند. با این حال، هیچ کدام از کودکان مبتلا به اختلالات رشدی دیگر که مبتلا به اوتیسم نبودند، معمولا بیشتر از سه مورد نداشتند. به نظر ویلیامز، این یک پدیدهی شایع و بالینی است و همین او و همکارانش را برانگیخت تا بر ارزیابی بیشتر بعضی از کودکان تاکید کنند.
مطالعات قبلی نشان دادهاند که تجزیه و تحلیل رفتار اگر در طول سالهای قبل از مدرسه اجرا شود، بسیار موثرتر خواهد بود. تحلیلگران رفتار از تعدادی مداخلات، از جمله « پاداش»ها، استفاده میکنند تا تغییرات مثبتی در رفتار کودکان ایجاد نموده و مهارتهای مورد نیاز را به آنان آموزش دهند. ویلیامز می گوید: « وقتی کودکانی را که دارای مشکلات مختلف خوردن هستند، بررسی میکنیم، اغلب با این پرسش مواجه میشویم که آیا احتمال دارد این کودکان نیز نشانگان اوتیسم را داشته باشند؟ در بسیاری از موارد، آنها در نهایت این تشخیص را دریافت میکنند.»
محققان رفتارهای تغذیهایِ بیش از 2000 کودک را که در مصاحبههای والدین توصیف شده بود، در دو مطالعهی جداگانه ارزیابی کردند. آنها تفاوت در فراوانی رفتارهای خوردن غیرعادی بین کودکان معمولی و افراد دارای طیف اوتیسم، اختلال بیشفعالی نقص توجه (attention deficit hyperactivity disorder) و اختلالات دیگر را مورد بررسی قرار دادند.
به گفتهی ویلیامز دادههای این مطالعه نشان میدهند که رفتارهای غیرمعمول خوردن (atypical eating behaviors) ممکن است به تشخیص و تمایز اوتیسم از اختلالات دیگر کمک کند. با توجه به دادههای این مطالعه حتی اگر چه کودکان از هر دو گروه دارای عادتهای غذایی غیرمعمول بودند، این مشکل در اوتیسم هفت برابر بیشتر از اختلالات دیگر بود. ویلیامز میافزاید: « این مطالعه شواهد بیشتری ارائه میدهد که این رفتارهای تغذیه غیرمعمول قواعد کلی هستند و منحصرا مختص کودکان مبتلا به اوتیسم نمی باشند.»
منبع: Penn State
به منظور کسب اطلاعات بیشر، اینجا را کلیک کنید.