تاریخ انتشار: ژانویه 14, 2019
در 16 سال اخیر تعداد افرادی که به دمانس مبتلا شدهاند، افزایش یافته است.
به گفته محقق پروژهای درباره دمانس: «از آنجایی که دمانس 20 تا 30 سال پیش از تشخیص آن شروع میشود، نیاز است که تشخیصهای شناختی بیش از 20 تا 30 سال جلوتر از آنچیزی که امروزه استفاده میشوند و در سنین جوانی انجام شوند تا مشخص شود که زمان دقیق مداخلات پیشگیرانه چه موقع خواهد بود و این مداخلات چگونه باید صورت گیرند تا از آن پیشگیری کنند. در صورتی که در حال حاضر بیشتر پیگیریها بیش از یک تا 5 سال زودتر نبودهاند و موارد مورد بررسیای که در آن فرد بیمار 30 سال زودتر تحت پیگیری باشد، بسیار نادر هستند. به علاوه در این صورت، وقتی به این میزان مدت طولانی فرد تحت پیگیری باشد ممکن است بسیاری از عوامل موثر وجود داشته باشند که فرد در معرض آنها قرار بگیرد و نیاز است که مورد بحث و بررسی قرار گیرند».
طبق گفته ایشان تعداد افرادی که به دمانس مبتلا میشوند تا سال 2050 به حدود 100 میلیون نفر خواهند رسید. برای کنترل این شرایط ما به نیروهای آموزش دیده و متخصص، برنامهریزی و فراهمآوری امکانات جمعی نیازمند خواهیم بود که باعث ارتقا کیفیت زندگی و عملکردی افرادی باشند که مشکلات شناختی در آنها تشخیص داده شده است تا بدین منظور از پیشرفت این اختلالات جلوگیری کنیم.
«بیماریهای مزمن در حال تبدیل شدن به علت اصلی مرگ و معلولیت در سراسر جهان هستند و در حالی که ما هر روزه به کشف درمانهای جدیدی برای هدف قرار دادن این بیماریها ادامه میدهیم، نیاز است که بر روی انتخاب روش زندگی سالمتر تمرکز بیشتری داشته باشیم».
منبع: Neurosciencenews.com