تاریخ انتشار: نوامبر 21, 2018
کنترل هورمونی اشتها و سوختوساز بدن فرایندی پیچیده بوده و مستلزم ادغام هورمونهای مغزی و رودهای، برای مثال انسولین، گِرِلین و لپتین، به طور همزمان است. آزادسازی و تنظیم این هورمونها را میتوان به مثابه یک ارکستر دانست که در آن سطح هر هورمون به صورت ریتمیک و در پاسخ به سایرین در حال نوسان است. با این حال این معما که روده یا مغز؟، کدام یک رهبر ارکستر هستند؟! هنوز رمزنگاری نشده است. دستیابی به فهم همزمان عملکرد روده و مغز در کنترل این عملکردها میتواند به هدفدار نمودن تحقیقات و توسعه درمانهای موثرتر بیماریهایی چون دیابت و چاقی کمک شایانی کند.
طبق اظهارنظر دکتر Carel le Roux، استاد کالج سلطنتی لندن، روده بزرگترین ارگان درونریز بدن بوده و به دنبال هر بار تناول غذا بدن با آزادسازی هورمونهای رودهای، که در هارمونی کامل با سایر ارگانها هستند، پاسخ مناسب را میدهد. او در ادامه خاطر نشان کرد که در حال حاضر روده گزینه اصلی در یافتن راهحلهایی برای درمان بهتر دیابت نوع یک و دو است. موفقترین درمانها برای چاقی نیز از قدرت بلامنازع روده به عنوان یک ارگان درونریزِ کاهنده وزن استفاده میکنند.
با این حال دکتر Yeo از اساتید دانشگاه کمبریج با این قضیه مخالف بوده و معتقد است که «مغز» آزادسازی هورمونها را با تنظیم نمودن اشتها کنترل میکند و بدون آن اکثریت سیگنالهای هورمونی که هنگام غذاخوردن توسط روده آزاد میشوند از قابلیت تاثیرگذاری برخوردار نیستند. اکثر موتاسیونهایی که منجر به چاقی مفرط میشوند در ژنهای مربوطه مغزی قرار دارند. علاوه بر این بیشتر ناپایداریهای ژنی مرتبط با تغییرات شاخص توده بدنی در ارتباط با ژنهای فعال مغز هستند.
دکتر Yeo موافقت خود را با این قضیه اعلام داشته که جراحی، هورمون آزاد شده توسط روده را تغییر داده و با القای حس سیری به افراد سبب کاهش غذاخوردن میشود. با این حال این مغز است که این تغییرات را تسهیل میکند. او در ادامه گفت که به عقیده من مبنای ژنتیکی این که مغز چگونه به هورمونها پاسخ میدهد و فعالیتشان را کنترل میکند میتواند دریچهای به سوی پزشکی شخصیسازی شده باز کرده و در آن وادی بیماریهای ناتوانکننده از جمله چاقی را در آینده درمان کرد.