نور صفحه نمایش دستگاهای الکترونیکی میتواند خواب را مختل کند.
تاریخ انتشار: دسامبر 21, 2018
ما به طور مداوم در معرض نورهای مصنوعی قرار میگیریم، این شیوه زندگی موجب اختلال در ریتمهای شبانهروزی ما میشود و عواقب زیانآوری برای سلامتی ما دارد.
قسمت پشتی چشم ما متشکل از یک غشا با سلولهای حساس به نور به نام شبکیه است. این سلولها مانند پیکسلهای دوربینهای دیجیتال عمل میکنند. هنگامی که این سلولها در معرض نور مداوم قرار میگیرند، یک پروتئین به نام ملانوپسین (Melanopsin) به طور مداوم درون آنها بازسازی میشود و سطح نور محیط را به طور مستقیم به مغز برای تنظیم هوشیاری، خواب و هشدار میفرستد. ملانوپسین نقش مهمی در هماهنگسازیِ ساعت زیستی ما دارد. این پروتئین پس از 10 دقیقه در معرض نور بودن هورمون ملاتونین را که مسئول تنظیم خواب است، سرکوب میکند. سلولهای حاوی ملانوپسین در مقایسه با سایر سلولهای حساس به نور، تا وقتی که محیط نورانی باشد یا حتی کمی پس از آن به نور پاسخ خواهند داد. این میتواند خطرناک باشد، زیرا ساعت بیولوژیک ما فقط برای پاسخ به روشنایی طولانیمدت طراحی شده است.
محققان کشف کردند که برخی از سلولهای شبکیه توانایی پاسخ دادنِ مداوم به نور را در مواجهه با پالسهای تکراری و طولانی نور دارند، در حالی که سلولهایی از نوعی دیگر در این شرایط حساسیت خود را به نور از دست میدهند. همچنین محققان کشف کردند که در حقیقت پروتئینهایی به نام ارستین برای حفظ حساسیت ملانوپسین به نور مداوم و طولانیمدت ضروری هستند.
پیش از این این تیم تحقیقاتی کشف کرد که مواد شیمیاییای به نام اوپسینامیدها میتوانند فعالیت ملانوپسین را در موشها بدون تاثیر بر روی بینایی آنها متوقف کنند. بدین ترتیب آنها توانستند درمانهای مناسبی برای حساسیت به نور در مبتلایان به میگرن کشف کنند. همچنین، این محققان به دنبال یافتن راههایی برای تاثیر بر ملانوپسین برای تنظیم مجدد ساعت زیستی و کمک به بیخوابی هستند.