مغز مردان مبتلا به اتیسم دارای برخی الگوهای “زنانه” است
مطالعه‌ی جدیدی نشان می‌دهد که مغز مردان مبتلا به اتیسم موزاییکی از ویژگی‌های هر دو جنس است.
این یافته‌ها ممکن است به تطبیق نظریه‌های متضاد در مورد تعصبات جنسی در مغز اتیسم کمک کند. یکی از نظریه‌ها این است که افرادی که مبتلا به اتیسم هستند، نسخه‌های افراطی از مغز معمولی مردانه دارند. دیگری، “نظریه‌ی ناسازگاری جنسیتی” پیشنهاد می‌کند که مردان مبتلا به اتیسم صفات زنانه را نشان می‌دهند و بالعکس.
مطالعه‌ی جدید اشاره می‌کند که از بعضی جهات هر دو تئوری صحیح هستند و بستگی به بخشی از مغز دارد که تحت بررسی است.
ادریا دی مارتینو، دانشیار روانپزشکی کودکان و نوجوانان در مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک می‌گوید: “نمایه‌ای از هر دو مدل وجود دارد و [این] ممکن است بسته به شبکه‌ی عملکردی مورد نظر متفاوت باشد.”
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که مردان مبتلا به اتیسم “ویژگی‌های زنانه” را در شبکه‌ی حسی-حرکتی مغز بازنمایی می‌کنند، اما دارای صفات مردانه‌ی اغراق‌آمیزی در شبکه های دیگر هستند.
روابط تغییر یافته:
دی مارتینو و همکارانش از مغز 357 پسر و مرد معمولی و 471 دختر و زن معمولی که سن آنها بین 8 تا 78 سالگی بود، اسکن گرفتند (در حالی که افراد در حالت استراحت بودند). (این اسکن‌ها در پروژه‌ی 1000 Networking Functional ثبت شده اند.) آنها همچنین اسکن 360 پسر و مرد مبتلا به اتیسم و 403 مورد معمولی را بین سنین 6 تا 58 سالگی مورد بررسی قرار دادند.
منبع: “مبادله‌ی داده‌های تصویربرداری مغز اتیسم” (ABIDE).
آنها گستره‌ای را مورد بررسی قرار دادند که در آن جفت مناطق مغز در کنار یکدیگر فعال می‌شوند. مناطقی که به طور همزمان فعال هستند درجه بالایی از اتصال دارند. محققان سپس مناطقی از مغز را جستجو کردند که در آن اتصالات در بین مردان و زنان معمولی بود، ولی در بین مردان با اتیسم و بدون آن متفاوت بود.
مردان مبتلا به اتیسم در شبکه‌ی حالت پیش فرض، یک تغییر مردانه‌ی شدید را نشان می‌دهند که دال بر خیالبافی و تصور است. در این شبکه، مردان مبتلا به اتیسم در مقایسه با مردان معمولی، کاهش اتصالات را نشان می‌دهند که به نوبه خود، اتصالات کمتری نسبت به زنان معمولی دارند. نتایج این مطالعه در شماره‌ی ششم ماه مارس در نشریه‌ی اتیسم مولکولی (Molecular Autism) به چاپ رسید.
این یافته با مطالعاتی که در سال 2016 انجام شد، مطابقت داشت، که در آن با استفاده از داده‌های ABIDE2، 408 پسر و مرد مبتلا به اتیسم الگوهای ارتباطی مردانه را در شبکه‌ی حالت پیش‌فرض، نشان داده بودند.
محققان همچنین مشخصات افراطی مردانه‌ای را در شبکه‌هایی از مغز که درگیر رفتار “هدف-مدار” یا توجه هستند، پیدا کردند (در این مناطق، مردان مبتلا به اتیسم اتصالات غیرعادی بالایی دارند).
ذهن موزاییک:
در مقابل، در شبکه‌ای از مناطق حسی و حرکتی مغز، پسران و مردان مبتلا به اتیسم گرایشاتی به سوی زنانگی نشان می‌دهند. مطالعه‌ای در سال 2016 روند مشابهی را نشان داد.
دی مارتینو می‌گوید: “بسیاری از عملکردهای مورد استفاده در این شبکه‌ها در افراد مبتلا به اتیسم دچار اختلال می‌شوند، بنابراین نوسانات الگوهای اتصال ممکن است بعضی از ویژگی‌های این بیماری را زیر پا گذاشته باشد.”
لواسینا آدن، استاد روانشناسی در دانشگاه میامی در فلوریدا، که در این کار شرکت نداشت، می‌گوید: “این تحلیل‌ها قدرتمند هستند. اما تفسیر داده‌ها از نقطه نظر تئوری‌های جسورانه‌ی جنسیتی ممکن است مفید نباشد.”
اودین می‌گوید: “ادبیاتی که تفاوت های جنسیتی در مغز افراد معمولی را پشتیبانی می‌کند، ناقص است. بنابراین پس از این می‌توان گفت که در اتیسم، مغز یا بیشتر به سمت انتهای گستره ی مرد یا بیشتر به سمت انتهای گستره ی زن گرایش دارد.”
جوئل می‌گوید: “مغز افراد معمولی نیز موزاییکی از ویژگی‌های مردانه و زنانه است. بنابراین، این نگاه جسته گریخته به اتیسم ممکن است به سادگی در نوسان باشد.”
مطالعه‌ی جدید با تمرکز انحصاری بر روی مردان و پسران، تنها نیمی از معادله را روشن می‌کند. دی مارتینو قصد دارد الگوهای مرتبط با جنسیت را در دختران و زنان مبتلا به اتیسم، هنگامی که اطلاعات کافی در دسترس باشد، جستجو کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.
