استفن هاوکینگ، ستاره‌ی درخشان کیهان شناسی، در سن 76 سالگی درگذشت
استفن هاوکینگ، ستاره‌ی درخشان کیهان شناسی، در سن 76 سالگی درگذشت !
فیزیکدان و نویسنده‌ی “تاریخچه‌ی مختصر زمان” در خانه‌ی خودش در کمبریج درگذشت. فرزندان او می‌گویند: “او برای همیشه در خاطر ما زنده خواهد ماند”
استیون هاوکینگ، درخشان ترین ستاره‌ی آسمان علم، که بینش کیهان شناسی مدرن را شکل داد و میلیون ها نفر در سراسر جهان از اندیشه های او الهام گرفته‌اند، در سن 76 سالگی فوت کرده است.
خانواده‌ی او در ساعات اولیه‌ی صبح روز چهارشنبه با صدور بیانیه ای مرگ وی را در خانه اش در کمبریج تأیید کردند.
فرزندان هاوکینگ، لوسی، رابرت و تیم، در بیانیه ای اظهار نموده‌اند: “ما عمیقاً متأسف هستیم که پدر عزیزمان امروز از بین ما رفت. او یک دانشمند بزرگ و مرد خارق العاده بود که کار و میراث وی تا سالیان متمادی در یادها زنده خواهد ماند”.
برای دانشمندان همکار و پیروان او، این شهود هاوکینگ و احساس طنز حریصانه‌ی او بود که همراه با بیماری او، وی را به نمادی از احتمالات بیکران ذهن انسان تبدیل نمود.
“او یک بار گفته بود:” این جهان نمی تواند چندان با ارزش باشد، اگر جایگاه امنی برای افرادی نباشد که دوستشان دارید. ”
هاوکینگ به واگنر رانده شد، اما نه به داخل بطری، زمانی که او در سال 1963 در سن 21 سالگی با بیماری نورونی حرکتی ALS تشخیص داده شد. پزشکان انتظار داشتند که او تنها دو سال دیگر زنده بماند. اما هاوکینگ شکلی از بیماری را داشت که آهسته تر از حد معمول پیشرفت کرده بود. او برای بیش از نیم قرن زنده ماند. هاوکینگ یک بار تخمین زده بود که او در طول سه دوره کارشناسی خود در آکسفورد تنها 1000 ساعت کار کرده بود.
کسانی که در سایه‌ی مرگ زندگی می‌کنند اغلب کسانی هستند که بیشتر از زندگی لذت می برمد. برای هاوکینگ، تشخیص زود هنگام بیماری صعب العلاج او و دیدن مرگ پسری که در بیمارستان با او آشنا شده بود و از سرطان خون فوت کرد، حس تازه ای از هدفمندی را در وی مشتعل ساخت: “اگر چه یک ابر حلق آویز کننده‌ی تیره ای فراروی من بود، در کمال تعجب دریافتم که، بیشتر از قبل از زندگی کردن در (حال حاضر) لذت می‌برم. به خودم گفتم که من به تحقیقات خودم ادامه داده، و پیشرفت میکنم”. او به صورت جدی به زندگی حرفه ای خود پا نهاد، و اعلام کرد: : “هدف من ساده است. ادراک غایی جهان این است: چرا جهان اینگونه است، که هست، و اصلا چرا وجود دارد؟”
فیلم سینمایی Theory of everything به زیبایی زندگی هاوکینگ را برایمان به تصویر کشیده است.
او در طول دهه‌ی 1960 از عصا استفاده میکرد و تا مدت زمانی طولانی در برابر استفاده از صندلی چرخدار مقاومت کرد. وقتی که او سرانجام تسلیم شد، برای رانندگی وحشیانه خود در امتداد خیابان های کمبریج بدنام شد، و نیازی به ذکر این نکته نیست که گاهی عمداً از روی انگشتان پای دانش آموزان رد می‌شد و چرخش گاه به گاه در کف سالن های گردهمایی های کالج نیز بماند. اولین دستاورد بزرگ هاوکینگ در سال 1970 بود، زمانی که او و راجر پنروه ریاضیات سیاهچاله ها را به جهان اعمال کردند و نشان دادند که تکینگی، ناحیه‌ی انحنای بی‌نهایت در فضا زمان، در گذشته‌ی دور ما قرار دارد: نقطه که از آن بیگ بنگ آمد. Penrose متوجه شد که او می‌تواند با هاوکینگ صحبت کند، اگرچه سخنرانی دوم نتوانست انجام شود. او می‌گفت، هاوکینگ عزم راسخی داشت که اجازه ندهد هیچ چیزی سر راهش قرار بگیرد. “او فکر میکرد که فرصت زیادی برای زندگی ندارد، و واقعا می‌خواست تا جایی که می توانست و تا جایی که ممکن بود کارهایش را در همان (لحظه) انجام دهد. ”
“برای میلیون ها سال انسان مانند حیوانات زندگی میکرد تا زمانی که توانستیم به قدرت تخیلمان دست بابیم”_استیون هاوکینگ
