در ابتلا به بیماری آلزایمر فقط ژن ها دخیل نیستند.
این پژوهش با مطالعه بر روی سه قلوهای هم سان (که DNA یکسانی دارند) در سنین حدود ۷۰ سالگی یا بیشتر در افراد انجام گرفته است تا تاثیرات محیط را علاوه بر ژنتیک در خطر ابتلا به بیماری آلزایمر بسنجند.
از سه قلوی ۸۵ ساله دونفر آنها به آلزایمر مبتلا بودند. محققین سکانس ژنتیکی و سن بیولوژیکی این سه قلو ها و فرزندان دو فرد که مبتلابه آلزایمر بودند را از روی سلول های خونی افراد مورد مطالعه قرار دادند.
سن بیولوژیکی سلولهای افراد سالم شش تا ده سال جوان تر از سن واقعی افراد بود ولی برعکس در افرادی مبتلا و فرزندانشان که این فرزندان هم مبتلا به آلزایمر بودند سن بیولوژیکی سلولهای آنها نه سال از سن واقعی افراد مبتلا پیر تر بود.
ولی فرزندان سالم سن بیولوژیکی شبیه به سن واقعی خود داشتند.
در مطالعات تاثیرات محیطی باید گفت ژنتیکی افراد با آن متولد میشوند با ژنتیک آنها در زمان مرگ یکسان نیست چرا که افراد در طول زندگی ژنهایشان دستخوش تغییرات حاصله از جهش های ژنتیکی میشود. برای توضیح آن میتوان گفت حتی اگر ژن یک فرد تغییر نکند نحوه بیان ژنها ممکن است در اثر عوامل محیطی تغییر کند که به آن اپی ژنتیک گویند.
محققین با مطالعه فراوانی پلاک های آمیلوئید (که از جمله عوامل بروز بیماری آلزایمر در مغز بیماران است) متوجه شدند که تاثیرات اپی ژنتیکی محیط بر بروز بیماری آلزایمر و تغییرات در سن بیولوژیکی افراد تاثیر دارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر، اینجا را کلیک کنید.